Με βάση τα όσα διαμείφθηκαν στη συζήτηση (βλ. σχετικώς άρθρο 22 του ν. 4264/2014), αναφέρω τα εξής:
1) Το αν οι διαδοχικώς ληφθείσες τα έτη 2013 και 2014 αποφάσεις Δημοτικού Συμβουλίου επί του θέματος εγκρίθηκαν ομόφωνα ή κατά πλειοψηφία, δεν επιδρά στην ουσία των αποφάσεων αυτών.
Και τι προέβλεπαν οι αποφάσεις αυτές; Nα μην χορηγούνται άδειες άσκησης δραστηριότητας σε πωλητές υπαίθριου στάσιμου ή πλανόδιου εμπορίου.
Από εκεί και πέρα, έχω δύο σοβαρές και βάσιμες επιφυλάξεις επί των τοποθετήσεων που προηγήθηκαν:
2) Το ότι παύει να ισχύει μία απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, χωρίς ωστόσο αυτή να έχει στο μεταξύ ανακληθεί ή αντικατασταθεί με νέα.
Υπονοήθηκε δηλαδή ότι υπάρχει χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να δράσει η Διοίκηση προκειμένου να χορηγήσει άδειες άσκησης δραστηριότητας πωλητή υπαίθριου στάσιμου ή πλανόδιου εμπορίου. Ακόμη κι αν ήταν έτσι, μέχρι να λάβει τη σχετική απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο παραμένει μετέωρο το κανονιστικό πλαίσιο…;;;
3) Το ότι υπάρχει δέσμια αρμοδιότητα των Δήμων να χορηγεί άδειες άσκησης δραστηριότητας πωλητή υπαίθριου στάσιμου ή πλανόδιου εμπορίου.
Υπονοήθηκε δηλαδή ότι στερείται ο Δήμος την εξουσία να αποφασίζει αν θα χορηγήσει ή όχι άδειες άσκησης τέτοιας δραστηριότητας… Και άρα, ότι ο ρόλος του περιορίζεται αποκλειστικά στο να αποφασίσει τον αριθμό των αδειών άσκησης υπαίθριου εμπορίου, το ύψος και τον τρόπο είσπραξης των τελών ανά άδεια και θέση, να τα υποβάλει ακολούθως στην Περιφέρεια προς έγκριση προκειμένου αυτή να αποφανθεί τελικά…