Διανύουμε τον δεύτερο μήνα του 2012. Και δυστυχώς, οι δυσοίωνες προβλέψεις επαληθεύονται.
Η ύφεση βαθαίνει.
Το εισόδημα συρρικνώνεται.
Η ανεργία μεγαλώνει.
Η ανάπτυξη ανύπαρκτη.
Νιώθουμε ανυπεράσπιστοι στις απαιτήσεις της τρόικα.
Η φορολογική λεηλασία που έχει επιβάλει η κυβέρνηση τα δύο τελευταία χρόνια δεν έχει πιάσει τόπο.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι να παρατηρούνται θλιβερά κοινωνικά φαινόμενα, τα οποία αγγίζουν ακόμη και τις τρυφερές ηλικίες των παιδιών των δημοτικών σχολείων.
Ε λοιπόν, η Ελλάδα, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες δεν αξίζουμε τέτοια τύχη.
Ελπίζω πολύ σύντομα να απαλλαγούμε από αυτόν τον εφιάλτη.
Ελπίζω το γρηγορότερο δυνατόν η διακυβέρνηση της χώρας να περάσει σε ανθρώπους με όραμα και πατριωτισμό, που πιστεύουν στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και στις δεξιότητές μας ως Ελλήνων.
Ελπίζω να ξαναβρούμε οι Έλληνες την χαμένη μας αυτοπεποίθηση, την υπερηφάνεια και την εθνική μας αξιοπρέπεια!
Κλείνω, εκθειάζοντας την δύναμη της ευαισθησίας και της αλληλεγγύης που μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες, την πρωτοφανή αλληλεγγύη που έχουμε επιδείξει μέχρι σήμερα υποστηρίζοντας τις οικονομικά και κοινωνικά ευπαθείς ομάδες. Και αυτό για μένα, αποδεικνύει το μέγεθος της συνοχής που παρά τις αντίξοες συνθήκες εξακολουθεί να διακρίνει την ελληνική κοινωνία.