Εξαντλήθηκε με επάρκεια η ουσία των ενεργειών στις οποίες προέβη η Περιφέρεια Αττικής, από τους ειδικούς και πάντως, ειδικότερους εμού. Προσωπικά θα ήθελα να καταθέσω την εμπειρία μου ως ένας από τους βραχίονες υλοποίησης ενός σημαντικού τμήματος των ενεργειών αυτών.

Η Περιφέρεια Αττικής και προσωπικά ο Περιφερειάρχης, Γ. Πατούλης, λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας, βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή εκδήλωσης της πανδημίας στην πρώτη γραμμή, υλοποιώντας μια σειρά από δράσεις και πρωτοβουλίες που σχεδιάσθηκαν εξ υπαρχής αφού κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε έκτακτες και πρωτόγνωρες συνθήκες.

Η αλήθεια είναι ότι με την εμφάνιση του πρώτου κύματος της πανδημίας υπήρξε γρήγορη αντίδραση εκ μέρους της Περιφέρειας Αττικής, ανεξάρτητα από το εάν είχε αρμοδιότητα, όταν ακόμη ήταν αχαρτογράφητα τα νερά στην Ελλάδα και όχι μόνον.

Δεν ήταν όμως μόνον η ταχύτητα των ενεργειών εκ μέρους της Περιφέρειας Αττικής και η ετοιμότητα των υπηρεσιών που φρόντισαν να κρατήσουν «όρθια» την καθημερινότητα των πολιτών.

Όλες οι ενέργειες είχαν ορατά και μετρήσιμα αποτελέσματα από τις πρώτες ημέρες στους πολίτες. Και για τον λόγο αυτόν η Περιφέρεια Αττικής χρησίμευσε ως «πυξίδα» για τις υπόλοιπες Περιφέρειες της Ελλάδος και ευρύτερα της Ευρώπης.

Και θα επεκτείνω το επιχείρημα, λέγοντας ότι το πλέγμα δράσεων που υλοποιήθηκε οδήγησε σε επαναξιολόγηση της σχέσης αυτού του θεσμού του κράτους και πολιτών, αφήνοντας θετικό αποτύπωμα στην κοινωνία.

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον συνάνθρωπο προσαρμοστήκαμε στις δύσκολες συνθήκες αποδεικνύοντας ότι η Περιφέρεια «υπάρχει» και λειτουργεί, ενώ κατάφερε να ψηφιοποιήσει πολύ γρήγορα μεγάλο κομμάτι των «διαδικασιών» και «λειτουργιών» του, συμπαρασύροντας την ψηφιακή κουλτούρα και των πολιτών.

Οι δοκιμασμένες πλέον καλές πρακτικές του πρώτου κύματος δεν μπορεί παρά να αποτελούν χρήσιμο οδηγό και εργαλείο για το μέλλον.

Η Περιφέρεια Αττικής συνέδραμε και συνεχίζει να συνδράμει εμπράκτως την εθνική προσπάθεια στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης γιατί μπορεί και φθάνει, σε συνεργασία με τους Δήμους, κοντά στον πολίτη εκεί που το κράτος δεν μπορεί ή δεν μπορεί εύκολα ή γρήγορα. Και μέσα σε αυτό το κράτος όλοι οι πολίτες μαζί και ο καθένας μόνος του μετρά το δικό του «αποτύπωμα».